Christ My Song - 129
Vraag niet, wat ik blijf ontberen - Mijne ziel dorst naar den levenden God (Carl Johann Philipp Spitta/Johannes Riemens/
Johannes Thomas Rüegg)
Mijne ziel dorst naar den levenden God.
1. Vraag niet, wat ik blijf ontberen,
vraag niet naar mijn bange smart:
God alleen is mijn begeren,
dorst naar God verteert mijn hart.
Ook, al kondt gij me alles geven,
arm toch bleef ik zonder God,
onbevredigd heel mijn leven,
eenzaam somber heel mijn lot. PDF - Midi
2. Wat de wereld moog' bevatten,
rijkdom, schoonheid, roem en macht,
wetenschap en kunst en schatten,
niets bevredigt, niets geeft kracht.
Kracht tot leven, lieven, lijden,
troost, geduld, bij hoon en spot,
en een heengaan met verblijden
schenkt alleen mijns levens God!
3. Neen, geen goden zonder leven,
kunstig werk van steen of hout,
kunnen mij voldoening geven:
't hart blijft bij hun' aanblik koud.
Neen, geen goochelspel der zinnen,
geen begrippen van 't verstand,
kunnen ooit dien dorst verwinnen,
dorst naar God, waar 't hart van brandt.
4. Ach, wanneer zal 'k daartoe komen,
dat 'k Uw aangezicht aanschouw,
en, aan de ijdelheên ontkomen,
eeuwig me aan U toevertrouw?
Ach, wanneer wacht mij die zegen,
dien Uw heilig Woord belooft,
dat mij niets, op al mijn wegen,
U meer uit het harte rooft?
5. Wanneer zal Uw Geest mij wijden
tot een' tempel Uwer eer?
Mij in waarheid doen belijden:
Uw wil is ook mijn wil, Heer?
Wanneer zal al mijn begeren
in "dit ééne" ondergaan:
eeuwig, als Uw werk U te eren,
en ten Uwen dienst te staan?
6. O, mijn God, 'k blijf U verwachten;
Uwe stem spreekt in mijn borst:
Hij, die u van dorst doet smachten,
lest voor eeuwig eens uw dorst.
Levende fonteinen bruisen
eens door 't land, nu dor en wild:
waar de levensstromen ruisen,
wordt de dorst naar God gestild!
Johannes Riemens, Luit en Harp, 161-163.
Translated from the German Fraget doch nicht, was mir fehle - Durst nach Gott
of Carl Johann Philipp Spitta.